RTV Utrecht: Ontmoeting met de Spaanse dichter Santiago Montobbio



Fuente: RTV Utrecht

De serie literaire ontmoetingen ‘Schrijvers in de eerste persoon’ biedt literatuurliefhebbers de gelegenheid Spaanstalige schrijvers persoonlijk te ontmoeten.
In het kader van Wereldboekendag komt dichter Santiago Montobbio op bezoek. Zijn bundel Desde mi ventana oscura is kort geleden door Klaas S. Wijnsma in het Nederlands vertaald: Vanuit mijn donkere raam (Uitgeverij Piaam).
De dichter gaat met Leonor Ruiz en met het publiek in gesprek over zijn werk en over de ontwikkelingen in de Spaanse poëzie van dit moment, waarbij hij ingaat op de relevante context: zowel de historische als de geografische, maar ook het generatie-aspect, en dat van uitgeverijen en technologie.
Santiago Montobbio (Barcelona, 1966) is een van de belangrijke dichters van zijn generatie. Zijn werk is in veel talen vertaald. Hij studeerde zowel rechten als Spaanse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Barcelona, en is als docent verbonden aan de UNED (de Spaanse Open Universiteit). Zijn eerste boek was Hospital de Inocentes uit 1989. Daarna bleef het 20 jaar stil rond hem, waarna hij opnieuw begon te dichten. Zijn meest recente werk bestaat uit een serie van vier boeken (La poesía es un fondo de agua marina, Los soles por las noches esparcidos, Hasta el final camina el canto, en Sobre el cielo imposible), uitgegeven bij uitgeverij El Bardo. Na dit vierluik heeft hij ook nog de bundel La lucidez del alba desvelada geschreven.
Leonor Ruiz is corrector, literatuurcriticus en lerares Spaans en literatuur aan de International School Hilversum. Ze schrijft artikelen voor MCL (Microcríticas Literarias) en Culturamas. Verder publiceren de bladen Vísperas en Las Críticas haar recensies, interviews en artikelen.

Santiago Montobbio

Santiago Montobbio
Foto: Anna Xalabarder

Volvió a escribir

después de 20 años de silencio. Entonces Ernesto Sábato, Miguel Delibes, Juan Carlos Onetti y Camilo José Cela describieron su poesía como honda, misteriosa, envidiable.
Es Santiago Montobbio (Barcelona, 1966) de esa estirpe de poetas que cosechan el misterio en la cotidianeidad, que se transportan con ligereza a ese otro lado donde está la sombra alumbrada y vuelve sembrado de palabras tan sencillas como poderosas, tan sobrenaturales como humanas.
(María García Esperón)